"ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ", 30 Γενάρη!

Ξήμέρωσε Σάββατο, 2016 και γιορτάζουν…. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΦΩΣ, ΤΩΝ ΤΡΕΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ, ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ!

…

….Σ’ ένα λεωφορείο χθες, γεμάτο μαθητάδες, ακόμα και ορθίους, βρέθηκα κι εγώ.

Μια κολώνα, να πιαστώ.

Κι άλλη μια κυρία, Μαρία, την έλεγαν, ήξερε πώς να πιαστεί, μα είχε το κεφάλι σκυμμένο.

Τι κι αν της το «σήκωνα», λίγο νωρίτερα;

…Λυγισμένη, προ πολλού.

Ο λόγος: Οι δυσκολίες των παιδιών της.

Ήρθε κι άλλη μια κυρία, πιάστηκε δίπλα απ’ την Μαρία.

Προβληματισμένη, κι εκείνη, με λίγο πιο «σηκωτό» κεφάλι…, ακίνητο… μα τα μάτια της που «έπαιζαν» γύρω, είχαν ειρωνική ματιά για τους μαθητές, αγόρια και κορίτσια…

Κρατήθηκα από Άλλη κολώνα, για να είναι πιο άνετα, οι άλλες δύο κυρίες.

Κοντά στην πόρτα, εκεί που η οριζόντια κολώνα, παρακάτω απ’ τα μισά της, είχε προέκταση, καθέτως, για να πιάνονται οι πρώτες πίσω θέσεις.

Τα χέρια της καθέτου κολώνας, γερασμένα. Μια γιαγιά με ψαρά μαλλιά, κρατιόταν τόσο γερά, τόσο σφιχτά, γεμάτη ανασφάλεια, σαν… να ήταν σε αεροπλάνο, κι αυτό, έτοιμο να πετάξει, εκείνη, το κρατούσε στην γη.

Σκέφτονταν…

Πότε με σκυμμένο κεφάλι, πότε κοιτώντας, μόνο ίσια, μπροστά, την είδα. Σφιγγόταν… μη βγει η μέσα φωνή.

Την «άκουσα».

Την ήξερα.

Μού θύμιζε μάννα: «Θα βλέπ’ς, θ’ ακούς, δε θα μιλάς! Μόκο!» μού ‘λεγε. «Τι κάνει ο κόσμος γύρω, εσένα, δε θα σι νοιάζ’!»

Παλιό σκαρί η γιαγιά, (όχι «παλιότερο», γιατί αυτό βγαίνει απ’ το παλιό + τέρας), κι αυτό το καράβι, δεν επιπλέει σαν την ΑΛΗΘΕΙΑ, βουλιάζει.

Την κοίταζα σιωπηλά, ενώ, έλεγα και μερικές κουβεντούλες, με την Μαρία, που στην Στάση, γνώρισα.

«Μαρία, αν κρίνεις τα παιδιά που κάθονται και δεν σηκώνονται για τους μεγαλύτερους, δεν φταίνε αυτά. Η Λάθος μόρφωση τα έκανε έτσι, ρομποτάκια.» (Δεν θα περιγράψω σκηνές. Ακουστικά στ’ αυτιά, κινητό, ίντερνετ αεράτο και παντού, άνεση σαλονιού, λες και είναι σπίτι τους… τα κακομαθημένα μας… τα παιδιά μας!)

«Ποιος φταίει; Εμείς;»

«Εμείς, ΜΟΝΟ, εμείς! Τους τα δώσαμε όλα, εκτός, απ’ τον ίδιο τον σεβασμό, για μας.»

Με κοίταζε, με πιο πολύ σκυμμένο το κεφάλι, τώρα.

Η άλλη κυρία, άκουσε, κι είχε αρχίσει να αφήνεται και να κουνάει και κεφάλι, τώρα.

Δεν έπεσα έξω στο τι σκέφτεται, τελικά.

Με δυο σκυμμένα κεφάλια, το ένα απογοητευμένο, το άλλο ειρωνικό, δεν άντεξα.

Στράφηκα προς το μέρος της γιαγιάς, που συνέχιζε να σφίγγει χέρια και δόντια και της χάϊδεψα απαλά την πλατούλα.

«Γλυκειά μου, γιαγιούλα, μη φοβάσαι! Σε βλέπω που σφίγγεσαι και δεν μιλάς…»

Καθιστή, εννοείται, η πολλή γιαγιά.

«Τι να πω;»

«Τίποτα, γιαγιούλα μου, τίποτα! Είχα μια μαννούλα, σαν κι εσένα, καταλαβαίνω.

….Κι ύστερα, κατέβηκα  εγώ, λίγο πριν την στροφή, αφού είχα χάσει την Στάση μου, απ’ την «κουβέντα», αφού ζήτησα απ’ τον οδηγό, αν μπορεί, να μ’ αφήσει εκεί.

Μποτιλιάρισμα, Άναψε και φανάρι κόκκινο, μ’ άνοιξε, κατέβηκα και συνέχισα τον Ίσιο, Δρόμο μου, με τα πόδια.

ΠΡΩΤΟΓΡΑΦΟ, κι ας πιάνει άλλη ροή στο κείμενο και στην ημέρα… μα, και στην νύχτα!

Σαν ΣΗΜΕΡΑ, 30 Ιανουαρίου, ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ, εικόνα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ, ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ!

…Έπαψαν τα τυχαία… πια, κι ας είναι 2016!

Υγ. Δε φταίνε οι δασκάλοι… ούτε τα παιδιά. Εμείς είχαμε κενά, εμείς, αφήσαμε κενά και τα εκμεταλλεύτηκε άλλος…

Προλαβαίνουμε να διορθώσουμε.

Εμείς.

Για ‘Κεινα!

Αν τ’ αγαπάμε ΑΛΗΘΙΝΑ, θα τους μάθουμε ΚΑΛΑ, πως δεν ΖΟΥΜΕ, με τα ΥΛΙΚΑ ΑΓΑΘΑ.

Δούλοι γινόμαστε, δούλοι...

Φτάνει;

Πάντα!

Αν το καλοσκεφτούμε

Ο χρήστης Eleni Rantou κοινοποίησε τη φωτογραφία της Εφη Αντωνιαδου.

21 ώρες ·

‎Εφη Αντωνιαδου‎ προς ΘΑΥΜΑΖΩ ΚΙ ΕΓΩ ΤΗΝ ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Χθες στις 9:56 μ.μ. ·

Καλό σας βράδυ...

Αρέσει σε 1,9 χιλ.18 σχόλια

Μου αρέσει!ΣχολιάστεΚοινοποιήστε

Έλαβον

Ο/Η Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ":

Σχόλιο: Όποιος ανακατεύεται με αυτά, να μάθει και να τα λύνει, γιατί γυρίζουν πάνω του.

Εγώ, (της Κατερίνας), ΔΕΝ ΤΑ ΦΟΒΑΜΑΙ. ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΑΝΟΥΝ.

Έλαβον

Stratos Doukakis <mithymnaios@gmail.com>

Προς

Ιδιαίτ. κοιν.

kyklaminovounou@yahoo.gr

***

Ιδιαίτ. κοιν.

kyklaminovounou@yahoo.gr

Σήμερα στις 2:43 μ.μ.

Συγγραφέας παλιάς κοπής

Γράφει η Πέρσα Κουμούτση  

«Υστερόγραφα μιας διαδρομής» του Στράτου Δουκάκη​

http://fractalart.gr/stratos-doukakis-ysterografa/​

Stratos Doukakis

* Blogs: http://mithymnaios.blogspot.com (Μηθυμναίος)

              http://enfoqueyclick.blogspot.com (Φωτοχυσίες)

              http://straven.blogspot.gr  (Añoranzas y Recuerdos de Venezuela)

* Pinterest: http://www.pinterest.com/mithymnaios/mithymnaios/

 

ΦΥΓΕΤΕ ΑΠ' ΤΙς ΠΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

Στο ένα χέρι το τιμόνι, στο άλλο χέρι το μπουζούκι – Βολιώτης οδηγός ταξί κυκλοφόρησε cd «Θ» 27 Ιανουαρίου 2016, 12:36 ΡΑΠΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ Βρίσκεται πίσω από το τιμόνι ενός ταξί πάνω από δύο δεκαετίες. Όταν, όμως, δεν μεταφέρει επιβάτες στους δρόμους της πόλης, ο Κώστας Ράπτης ασχολείται με τη μεγάλη του αγάπη, που δεν είναι άλλη από το τραγούδι. Επαγγελματίας οδηγός εδώ και 22 χρόνια, πρόσφατα κυκλοφόρησε την πρώτη μουσική συλλογή με τίτλο «Τραγούδια του δρόμου». Το cd περιλαμβάνει 12 τραγούδια, με τον Βολιώτη καλλιτέχνη να έχει γράψει τόσο τους στίχους, όσο και τη μουσική. Το στέκι του είναι η πλατεία Ελευθερίας, όπου χρόνια τώρα έχει επιλέξει τη συγκεκριμένη πιάτσα ταξί. Στο ταμπλό του αυτοκινήτου βρίσκεται ακουμπισμένο το αγαπημένο του μπουζούκι, πιστός σύντροφός του από παιδί, ενώ δίπλα από το τιμόνι του οδηγού είναι ακουμπισμένα τα τετράδια με τις σημειώσεις του. Οι σελίδες τους γεμάτες από στίχους, με τον Κώστα Ράπτη πριν από λίγο καιρό να μελοποιεί αγαπημένα του τραγούδια και να κάνει πραγματικότητα ένα όνειρο ετών. Για πρώτη φορά έπιασε ένα μουσικό όργανο στα χέρια του την εποχή που πήγαινε σχολείο. «Μαθητής ήμουν ακόμη. Στην αρχή έπαιξα κιθάρα, μετά πήρε σειρά το μπουζούκι. Πρώτη φορά πήγα στο ωδείο του Μπάμπη Κεχαΐδη. Στα 22 χρόνια μου είχα δασκάλα την αείμνηστη Κική Μόρφη, μία εξαιρετική υψίφωνο. Κάναμε μαθήματα στο σπίτι, θεωρία και φωνητική, ενώ στη συνέχεια με έπαιρνε μαζί της σε όποια χορωδία πήγαινε, όπως ήταν η Απολλώνειος. Γενικότερα είχα ακούσματα μέσα στο σπίτι, ακόμη και μετά που φύγαμε από τη Σούρπη, όπου γεννήθηκα και ήρθαμε στο Βόλο. Η μάνα μου, η οποία ήταν από την Ήπειρο, είχε πολύ καλή φωνή. Της άρεσαν τα παραδοσιακά, ενώ και ο πατέρας μου τραγουδούσε», σημείωσε ο Κώστας Ράπτης. «Η μουσική είναι μέσα στο αίμα μου. Δεν το αποκλείω, όταν βγήκα από την κοιλιά της μάνας μου, να γεννήθηκα τραγουδώντας», συμπλήρωσε γελώντας. Το επόμενο βήμα του ήταν να εμφανιστεί για πρώτη φορά στο πάλκο: «Όταν ήμουν 23 ετών, είπα να ασχοληθώ επαγγελματικά με το τραγούδι. Βέβαια έπειτα από λίγο καιρό τα παράτησα, δεν μου άρεσε η νύχτα. Μου προτείνουν καταστηματάρχες να πάω να τραγουδήσω σε κάποιο ταβερνάκι. Δεν μπορώ όμως να βάζω εγώ την ψυχή μου πάνω στο πάλκο και οι άλλοι από κάτω να ασχολούνται με το φαγητό τους. Δεν μπορώ, δεν το αντέχω. Προτιμώ να τραγουδάω αυτά που θέλω και με τον τρόπο που επιλέγω ο ίδιος». Βέβαια, η μεγάλη του αγάπη παραμένει η στιχουργική, ενώ στη συνέχεια άρχισε να μελοποιεί τα τραγούδια του: «Στίχους έγραφα από το γυμνάσιο, αλλά δεν έδινα μεγάλη σημασία τότε. Θυμάμαι τους πρώτους στίχους που πήρα στα σοβαρά, τους έγραφα στην πίσω πλευρά από τα αποκόμματα του μπλοκ αποδείξεων που είχαμε παλιά στο ταξί. Είχα πάνω από 200 τραγούδια και αναρωτήθηκα τι θα γίνει. Έτσι αποφάσισα να γράψω μόνος μου τη μουσική. Στρώθηκα, αν και στην αρχή μου φάνηκε δύσκολο». Ο Κώστας Ράπτης κάθεται και γράφει ακόμη κι όταν βρίσκεται πάνω στο ταξί: «Ο λόγος που ο τίτλος του cd είναι «Τραγούδια του δρόμου», είναι γιατί όλα γράφτηκαν στους δρόμους της πόλης. Όταν είμαι στην πιάτσα, κάθομαι και παίζω. Είναι ένα θέαμα που οι συνάδελφοί μου έχουν συνηθίσει. Αν με δούνε χωρίς το μπουζούκι, θα αναρωτηθούνε ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά. Έχω κι ένα σπίτι στο χωριό της γυναίκας μου, το Κεραμίδι. Κάτω στη θάλασσα. Με βοηθάει όταν πηγαίνω εκεί. Δίπλα στη φύση ηρεμώ απίστευτα, απομονώνομαι. Καθαρίζει η σκέψη μου. Πολλές φορές όμως έχω ξυπνήσει και μέσα στον ύπνο μου για να γράψω ένα στιχάκι. Όπως όλοι οι άνθρωποι που γράφουν. Η έμπνευση σου έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις. Δεν πατάς το κουμπί και σου έρχεται η ιδέα». Όσο για το πού αντλεί την έμπνευσή του; Ο Βολιώτης τραγουδοποιός εξομολογείται: «Ακόμη κι ένας περαστικός μπορεί να με εμπνεύσει. Έχω τραγούδια που οι στίχοι τους είναι παρμένοι από τη ζωή. Από όσα ζούμε καθημερινά, τους αναστεναγμούς του κόσμου». Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις αντιδράσεις των επιβατών, όταν βλέπουν το μπουζούκι πλάι του: «Οι πελάτες πάντοτε θετικά αντιδρούν. Ο Έλληνας αγαπάει τη μουσική. Όποιος θέλει να προμηθευτεί κάποιο cd, είμαι σταθερά στην πλατεία Ελευθερίας και πάντα έχω αντίτυπα μαζί μου. Κάνουν πέντε ευρώ. Δεν κερδίζεις χρήματα από τη μουσική σήμερα. Απλά προσπαθώ να συγκεντρώσω ένα μέρος των εξόδων για το δεύτερο cd που θέλω να κυκλοφορήσω». Πριν από δύο χρόνια πέρασε για πρώτη φορά το κατώφλι ενός στούντιο ηχογράφησης. «Πλέον είχε φτάσει η κατάλληλη στιγμή. Έτσι διάλεξα 12 τραγούδια. Δεν είναι μόνο λαϊκά, ακουμπάνε και στο έντεχνο. Έχω και τρεις μπαλάντες. Οι δύο με ακορντεόν και η άλλη με τσέλο. Ήθελα μία ποικιλία κι έβαλα αυτά τα όργανα, όπως με πρότεινε ο φίλος και μαέστρος Γιώργος Διαμαντόπουλος», είπε ο Κώστας Ράπτης, για να κλείσει εκφράζοντας τις ευχαριστίες του στον μουσικό Δημήτρη Ντάμπλια, ο οποίος έπαιξε τις περισσότερες εισαγωγές στα τραγούδια του cd.

"Thessalia" Newspaper - Εφημερίδα "Η Θεσσαλία"

13 ώρες ·

Στο ένα χέρι το τιμόνι, στο άλλο χέρι το μπουζούκι - Βολιώτης οδηγός ταξί κυκλοφόρησε cd "Θ"
http://e-thessalia.gr/?p=205298

Στο ένα χέρι το τιμόνι, στο άλλο χέρι το μπουζούκι – Βολιώτης οδηγός ταξί κυκλοφόρησε cd “Θ”

Βρίσκεται πίσω από το τιμόνι ενός ταξί πάνω από δύο δεκαετίες. Όταν, όμως, δεν μεταφέρει επιβάτες στους δρόμους της πόλης, ο Κώστας Ράπτης ασχολείται με τη…

e-thessalia.gr

Μου αρέσει!Σχολιάστε

Κοινοποιήστε

****

Στο ένα χέρι το τιμόνι, στο άλλο χέρι το μπουζούκι – Βολιώτης οδηγός ταξί κυκλοφόρησε cd «Θ»

27 Ιανουαρίου 2016, 12:36

Βρίσκεται πίσω από το τιμόνι ενός ταξί πάνω από δύο δεκαετίες. Όταν, όμως, δεν μεταφέρει επιβάτες στους δρόμους της πόλης, ο Κώστας Ράπτης ασχολείται με τη μεγάλη του αγάπη, που δεν είναι άλλη από το τραγούδι. Επαγγελματίας οδηγός εδώ και 22 χρόνια, πρόσφατα κυκλοφόρησε την πρώτη μουσική συλλογή με τίτλο «Τραγούδια του δρόμου». Το cd περιλαμβάνει 12 τραγούδια, με τον Βολιώτη καλλιτέχνη να έχει γράψει τόσο τους στίχους, όσο και τη μουσική.

Το στέκι του είναι η πλατεία Ελευθερίας, όπου χρόνια τώρα έχει επιλέξει τη συγκεκριμένη πιάτσα ταξί. Στο ταμπλό του αυτοκινήτου βρίσκεται ακουμπισμένο το αγαπημένο του μπουζούκι, πιστός σύντροφός του από παιδί, ενώ δίπλα από το τιμόνι του οδηγού είναι ακουμπισμένα τα τετράδια με τις σημειώσεις του. Οι σελίδες τους γεμάτες από στίχους, με τον Κώστα Ράπτη πριν από λίγο καιρό να μελοποιεί αγαπημένα του τραγούδια και να κάνει πραγματικότητα ένα όνειρο ετών.
Για πρώτη φορά έπιασε ένα μουσικό όργανο στα χέρια του την εποχή που πήγαινε σχολείο. «Μαθητής ήμουν ακόμη. Στην αρχή έπαιξα κιθάρα, μετά πήρε σειρά το μπουζούκι. Πρώτη φορά πήγα στο ωδείο του Μπάμπη Κεχαΐδη. Στα 22 χρόνια μου είχα δασκάλα την αείμνηστη Κική Μόρφη, μία εξαιρετική υψίφωνο. Κάναμε μαθήματα στο σπίτι, θεωρία και φωνητική, ενώ στη συνέχεια με έπαιρνε μαζί της σε όποια χορωδία πήγαινε, όπως ήταν η Απολλώνειος. Γενικότερα είχα ακούσματα μέσα στο σπίτι, ακόμη και μετά που φύγαμε από τη Σούρπη, όπου γεννήθηκα και ήρθαμε στο Βόλο. Η μάνα μου, η οποία ήταν από την Ήπειρο, είχε πολύ καλή φωνή. Της άρεσαν τα παραδοσιακά, ενώ και ο πατέρας μου τραγουδούσε», σημείωσε ο Κώστας Ράπτης. «Η μουσική είναι μέσα στο αίμα μου. Δεν το αποκλείω, όταν βγήκα από την κοιλιά της μάνας μου, να γεννήθηκα τραγουδώντας», συμπλήρωσε γελώντας.
Το επόμενο βήμα του ήταν να εμφανιστεί για πρώτη φορά στο πάλκο: «Όταν ήμουν 23 ετών, είπα να ασχοληθώ επαγγελματικά με το τραγούδι. Βέβαια έπειτα από λίγο καιρό τα παράτησα, δεν μου άρεσε η νύχτα. Μου προτείνουν καταστηματάρχες να πάω να τραγουδήσω σε κάποιο ταβερνάκι. Δεν μπορώ όμως να βάζω εγώ την ψυχή μου πάνω στο πάλκο και οι άλλοι από κάτω να ασχολούνται με το φαγητό τους. Δεν μπορώ, δεν το αντέχω. Προτιμώ να τραγουδάω αυτά που θέλω και με τον τρόπο που επιλέγω ο ίδιος».
Βέβαια, η μεγάλη του αγάπη παραμένει η στιχουργική, ενώ στη συνέχεια άρχισε να μελοποιεί τα τραγούδια του: «Στίχους έγραφα από το γυμνάσιο, αλλά δεν έδινα μεγάλη σημασία τότε. Θυμάμαι τους πρώτους στίχους που πήρα στα σοβαρά, τους έγραφα στην πίσω πλευρά από τα αποκόμματα του μπλοκ αποδείξεων που είχαμε παλιά στο ταξί. Είχα πάνω από 200 τραγούδια και αναρωτήθηκα τι θα γίνει. Έτσι αποφάσισα να γράψω μόνος μου τη μουσική. Στρώθηκα, αν και στην αρχή μου φάνηκε δύσκολο».
Ο Κώστας Ράπτης κάθεται και γράφει ακόμη κι όταν βρίσκεται πάνω στο ταξί: «Ο λόγος που ο τίτλος του cd είναι «Τραγούδια του δρόμου», είναι γιατί όλα γράφτηκαν στους δρόμους της πόλης. Όταν είμαι στην πιάτσα, κάθομαι και παίζω. Είναι ένα θέαμα που οι συνάδελφοί μου έχουν συνηθίσει. Αν με δούνε χωρίς το μπουζούκι, θα αναρωτηθούνε ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά. Έχω κι ένα σπίτι στο χωριό της γυναίκας μου, το Κεραμίδι. Κάτω στη θάλασσα. Με βοηθάει όταν πηγαίνω εκεί. Δίπλα στη φύση ηρεμώ απίστευτα, απομονώνομαι. Καθαρίζει η σκέψη μου. Πολλές φορές όμως έχω ξυπνήσει και μέσα στον ύπνο μου για να γράψω ένα στιχάκι. Όπως όλοι οι άνθρωποι που γράφουν. Η έμπνευση σου έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις. Δεν πατάς το κουμπί και σου έρχεται η ιδέα».
Όσο για το πού αντλεί την έμπνευσή του; Ο Βολιώτης τραγουδοποιός εξομολογείται: «Ακόμη κι ένας περαστικός μπορεί να με εμπνεύσει. Έχω τραγούδια που οι στίχοι τους είναι παρμένοι από τη ζωή. Από όσα ζούμε καθημερινά, τους αναστεναγμούς του κόσμου». Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις αντιδράσεις των επιβατών, όταν βλέπουν το μπουζούκι πλάι του: «Οι πελάτες πάντοτε θετικά αντιδρούν. Ο Έλληνας αγαπάει τη μουσική. Όποιος θέλει να προμηθευτεί κάποιο cd, είμαι σταθερά στην πλατεία Ελευθερίας και πάντα έχω αντίτυπα μαζί μου. Κάνουν πέντε ευρώ. Δεν κερδίζεις χρήματα από τη μουσική σήμερα. Απλά προσπαθώ να συγκεντρώσω ένα μέρος των εξόδων για το δεύτερο cd που θέλω να κυκλοφορήσω».
Πριν από δύο χρόνια πέρασε για πρώτη φορά το κατώφλι ενός στούντιο ηχογράφησης. «Πλέον είχε φτάσει η κατάλληλη στιγμή. Έτσι διάλεξα 12 τραγούδια. Δεν είναι μόνο λαϊκά, ακουμπάνε και στο έντεχνο. Έχω και τρεις μπαλάντες. Οι δύο με ακορντεόν και η άλλη με τσέλο. Ήθελα μία ποικιλία κι έβαλα αυτά τα όργανα, όπως με πρότεινε ο φίλος και μαέστρος Γιώργος Διαμαντόπουλος», είπε ο Κώστας Ράπτης, για να κλείσει εκφράζοντας τις ευχαριστίες του στον μουσικό Δημήτρη Ντάμπλια, ο οποίος έπαιξε τις περισσότερες εισαγωγές στα τραγούδια του cd.

Έχω και κότερο πάμε μια βόλτα;

Ξυπνήσατε;

Καλημέρα Ελλάδα

26 Ιανουαρίου στις 7:42 μ.μ. · 

Απόσπασμα της ταινίας ''Δεσποινίς Διευθυντής'' (1964) - Πολυαγαπημένη!!! ♡ ♡ ♡ ♡

-1:06

12 χιλ. προβολές

Αρέσει σε 65710 σχόλια143 κοινοποιήσεις

Μου αρέσει!ΣχολιάστεΚοινοποιήστε

..................................................................

******

Προσπαθήσαμε.... χαίρεται!

ΕΡΕΥΝΑ ΣΟΚ: ΟΛΑ τα δάνεια της Ελλάδας από το 1821 ως το 2011 - Τι πληρώσαμε και σε ποιους! |... Στις παρακάτω γραμμές θα βρείτε απίστευτες πληροφορίες οι οποίες θα μας βοηθήσουν να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας στα ερωτήματα που θέτουν τα «πειθήνια όργανα» των διεθνών τοκογλύφων όπως το «Focus» και η «Bild»H αρχική δημοσίευση εδώπρέπει να επανεξεταστούν, και στο ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ, να γίν… Κοινοποιήστε Αποθήκευση aegeantimes.gr · 1.002 κοινοποιήσεις

**** Δεν βρέθηκε ο εξυπηρετητής www.aegeantimes.gr δεν εντοπίστηκε. Ελέγξτε το όνομα του αρχείου και προσπαθήστε ξανά.     Ελέγξτε τη διεύθυνση για ορθογραφικά λάθη όπως ww.example.com αντί για www.example.com     Αν δεν μπορείτε να φορτώσετε καμιά σελίδα ελέγξτε τη σύνδεση του υπολογιστή σας στο δίκτυο.     Αν ο υπολογιστής σας ή το δίκτυο σας προστατεύεται από ένα firewall ή  χρησιμοποιεί ένα διαμεσολαβητή (proxy),  βεβαιωθείτε ότι επιτρέπεται στον Firefox να έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο.  Προσπαθήστε, ξανά. *** Προσπαθήσαμε.... χαίρεται!

My Family Farm Online

6 ώρες · 

Lucy has a pretty tail!

Δείτε τη μετάφραση

Αρέσει σε 828 σχόλια1 κοινοποίηση

Μου αρέσει!ΣχολιάστεΚοινοποιήστε

Η τουλούμπα στην αυλή

Η τουλούμπα στην αυλή

27 Ιανουαρίου 2016, 12:29

Κάποτε κάθε σπίτι στην πόλη διέθετε τουλούμπα, από την οποία αντλούνταν καθημερινά νερό και αποτελούσε το σημείο αναφοράς για ολόκληρη την οικογένεια. Τώρα πια οι περισσότερες τουλούμπες στέκουν σιωπηλές στις αυλές των παλιών κατοικιών, αφού οι Βολιώτες έπαψαν να τις χρησιμοποιούν.

πηγή

........................;

Voula Rius‎ προς Έλληνες Αγιογράφοι

2 ώρες ·

In progress , part 2 .

Σε εξέλιξη, μέρος 2.

Μεταφράστηκε από τα Αγγλικά

Μου αρέσει!ΣχολιάστεΚοινοποιήστε

Σαν σήμερα - Τα δάνεια του '21

Τα δάνεια του '21

Στις 12 Απριλίου 1823 η έκθεση της δωδεκαμελούς επιτροπής, που είχε ορίσει η Β' Εθνοσυνέλευση για να συντάξει ένα πρόχειρο προϋπολογισμό του επαναστατημένου Έθνους δεν άφηνε κανένα περιθώριο για την κρισιμότητα της κατάστασης: Τα έξοδα του πρώτου εξαμήνου του 1823 θα ανέρχονταν σε 38 εκατομμύρια γρόσια και τα έσοδα σε μόλις 12 εκατομμύρια γρόσια. Η φορολογία, οι τελωνειακοί δασμοί, οι λείες, τα λάφυρα, τα λύτρα, ο εσωτερικός δανεισμός, οι εισφορές ντόπιων και φιλελλήνων, δεν ήταν ικανές να ισοσκελίσουν τον προϋπολογισμό. Η έκθεση της Επιτροπής κατέληγε με την προτροπή να γίνεται καλύτερη διαχείριση του δημόσιου χρήματος από τους τοπικούς άρχοντες και την ανάγκη να αναζητηθούν νέοι πόροι. Η ανάγκη εξωτερικού δανεισμού ήταν πλέον μονόδρομος.
Στις 2 Ιουνίου 1823 το Εκτελεστικό (Κυβέρνηση) εξουσιοδότησε τους Ιωάννη Ορλάνδο, Ανδρέα Ζαΐμη και Ανδρέα Λουριώτη να μεταβούν στο Λονδίνο και να συνάψουν δάνειο 4.000.000 ισπανικών ταλλήρων. Η επιτροπή καθυστέρησε να αναχωρήσει, λόγω έλλειψης χρημάτων για τα έξοδα του ταξιδιού, τα οποία κάλυψε με δάνειο ο Λόρδος Βύρων. Στις 26 Ιανουαρίου 1824, ο Ιωάννης Ορλάνδος και ο Ανδρέας Λουριώτης έφθασαν στην αγγλική πρωτεύουσα και ύστερα από έντονες διαπραγματεύσεις, στις οποίες πήραν μέρος και μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου, συνομολόγησαν ένα δάνειο 800.000 λιρών με τον οίκο Λόφναν (9 Φεβρουαρίου 1824). Το δάνειο είχε τόκο 5%, προμήθεια 3%, ασφάλιστρα 1,5% και περίοδο αποπληρωμής 36 χρόνια. Ως εγγύηση για την αποπληρωμή του δανείου τέθηκαν από ελληνικής πλευράς τα δημόσια κτήματα και όλα τα δημόσια έσοδα.
Όμως, το ποσό που έφθασε στην επαναστατική διοίκηση ήταν μόλις 298.000 λίρες, αφού το παραχωρούμενο δάνειο είχε οριστεί στο 59% του ονομαστικού (472.000 λίρες) και από αυτό παρακρατήθηκαν 80.000 ως προκαταβολή τόκων δύο ετών, 16.000 για χρεολύσια, 2.000 ως προμήθεια και άλλες δαπάνες. Σύμφωνα με τη δανειακή σύμβαση, το ποσό θα αποστέλλονταν στις Τράπεζες Λογοθέτη και Βαρφ, που έδρευσαν στην αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο και θα παραδίδονταν τμηματικά στην ελληνική κυβέρνηση, ύστερα από έγκριση της επιτροπής που την αποτελούσαν ο Λόρδος Βύρων, ο συνταγματάρχης Στάνχοπ και ο Λάζαρος Κουντουριώτης.

Ιωάννης Ορλάνδος

Παρότι «ληστρικό», το δάνειο χαιρετίστηκε στην Ελλάδα ως πολιτική επιτυχία της Επανάστασης και ως έμμεση αναγνώριση του Ελληνικού Κράτους. Πάντως, οι ελπίδες που στηρίχτηκαν πάνω του θα διαψευστούν οικτρά, καθώς θα χρησιμοποιηθεί για να κερδίσει η παράταξη Κουντουριώτη την εμφύλια διαμάχη. Μεγάλη ευθύνη για τους δυσμενείς όρους σύναψης του δανείου είχαν και οι δύο διαπραγματευτές, ο γιαννιώτης πολιτικός Ανδρέας Λουριώτης και ο σπετσιώτης πλοιοκτήτης Ιωάννης Ορλάνδος, οι οποίοι σπατάλησαν μεγάλα ποσά στο Λονδίνο, ζώντας πολυτελώς, σε αντίθεση με τους αγωνιστές, που πολεμούσαν με μεγάλες στερήσεις.Στις 31 Ιουλίου 1824, το Βουλευτικό αποφασίζει τη σύναψη και νέου δανείου, λίγες εβδομάδες μετά την καταστροφή της Κάσου και των Ψαρών κι ενώ η Επανάσταση βρίσκεται σε κρίσιμο στάδιο. Το δεύτερο δάνειο ανέλαβε ο τραπεζιτικός οίκος των αδελφών Ρικάρδο με ονομαστικό κεφάλαιο 2.000.000 λιρών (26 Ιανουαρίου 1825). Τη διαπραγματευτική ομάδα αποτελούσαν και πάλι οι Λουριώτης και Ορλάνδος. Όπως και στο πρώτο δάνειο, το καθαρό ποσό περιορίστηκε στις 816.000 λίρες, αφού το παραχωρούμενο δάνειο είχε οριστεί στο 55% του ονομαστικού (1.100.000) και από αυτό παρακρατήθηκαν 284.000 λίρες για προκαταβολή τόκων δύο ετών, χρεολύσια, προμήθεια και άλλες δαπάνες.
Ενώ, όμως, το ποσό του πρώτου δανείου το διαχειρίστηκε η ελληνική κυβέρνηση, έστω και με σκανδαλώδη τρόπο, τη διαχείριση του δεύτερου δανείου ανέλαβαν οι άγγλοι τραπεζίτες και τα μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου, παραγκωνίζοντας τους έλληνες εκπροσώπους. Από το δάνειο διατέθηκαν: 212.000 λίρες για την αναχρηματοδότηση του πρώτου δανείου, 77.000 για την αγορά όπλων και πυροβόλων, από τα οποία λίγα έφθασαν στην Ελλάδα, 160.000 για την παραγγελία 6 ατμοκίνητων πλοίων, από τα οποία μόνο τρία έφθασαν στην Ελλάδα («Καρτερία», «Επιχείρηση», «Ερμής») και 155.000 για τη ναυπήγηση δύο φρεγατών σε ναυπηγεία της Νέας Υόρκης, από τις οποίες μόνο η μία («Ελλάς») ήλθε στην Ελλάδα, ενώ η δεύτερη πουλήθηκε για να χρηματοδοτηθεί η πρώτη. Τελικά, στην Ελλάδα έφθασε μόνο το ποσό των 232.558 στερλινών, δηλαδή λιγότερο από εκείνο που έλαβε κατά το πρώτο δάνειο, αν και το δεύτερο είχε συναφθεί σε υπερδιπλάσιο ύψος.
Και τα δύο δάνεια προβλεπόταν ότι θα ενίσχυαν τον Αγώνα, τον οποίον όχι μόνο δεν ωφέλησαν, αλλά υπήρξαν αφετηρία εξάρτησης της χώρας από την Αγγλία. Επί Βαυαροκρατίας, ο Υπουργός Οικονομικών Γεώργιος Σπανιολάκης (1838) κατηγόρησε τους δύο διαπραγματευτές ότι ιδιοποιήθηκαν χρήματα από τις αγοροπωλησίες μετοχών των δανείων και επιπλέον τον Ορλάνδο ότι παρακράτησε ποσό 5.900 λιρών από τα δύο δάνεια. Μάλιστα, το Ελεγκτικό Συνέδριο προχώρησε σε προσημείωση των περιουσιακών τους στοιχείων.
πηγή

Οχτώ εκατομμύρια καπάκια συγκέντρωσε

"Thessalia" Newspaper - Εφημερίδα "Η Θεσσαλία"

26 Ιανουαρίου στις 2:51 μ.μ. · 

Εντυπωσιακό: Οχτώ εκατομμύρια καπάκια συγκέντρωσε η Λέσχη Ειδικών Δυνάμεων για τα ΑμεΑ

http://e-thessalia.gr/?p=204925

Εντυπωσιακό: Οχτώ εκατομμύρια καπάκια συγκέντρωσε η Λέσχη Ειδικών Δυνάμεων για τα ΑμεΑ

Η Λέσχη Ειδικών Δυνάμεων συγκέντρωσε 8 εκατομμύρια καπάκια μέσα στο 2015 και τα παρέδωσε στο σωματείο κινητικά αναπήρων Ιππόκαμπος για την αγορά…

E-THESSALIA.GR

Αρέσει σε 14

Μου αρέσει!Σχολιάστε

Κοινοποιήστε

Σκιές

Ο χρήστης design-dautore.com ενημέρωσε τη φωτογραφία εξωφύλλου.

26 Ιανουαρίου στις 12:32 μ.μ. ·

Kumi Yamashita - Fragment,2009
Cast resin, single light source, shadow
Permanent Collection of New Mexico History Museum, Santa Fe USA

Αρέσει σε 51 χιλ.491 σχόλια10 χιλ. κοινοποιήσεις

Μου αρέσει!ΣχολιάστεΚοινοποιήστε

***
Σκιές

(Άννα Φρανκ - "ημερολόγιο")

Riflessi d'acqua μαζί με Liliana Gadda.

4 ώρες · 

"Non penso a tutta la miseria, ma alla bellezza che rimane ancora"

(Anna Frank - "Diario")

*Foto: Sami Hammoud

...Δείτε περισσότερα

"δεν νομίζω ότι από όλη αυτή τη δυστυχία, αλλά από την ομορφιά που εξακολουθεί να παραμένει"

(Άννα Φρανκ - "ημερολόγιο")

*Foto: Sami Hammoud

Αντανακλάσεις του νερού-Γίνετε fan
All rights reserved © lg. 633/1941

Μεταφράστηκε από τα Ιταλικά

Αρέσει σε 5117 σχόλια283 κοινοποιήσεις

Μου αρέσει!ΣχολιάστεΚοινοποιήστε

μάλλον να προσευχόμαστε μέσω των Αγίων

Orthodox Christian Network

1 ώρα · 

The power of intercessory prayer and that we do not pray TO the saints, but rather we pray THROUGH the saints.‪#‎myOCN‬
http://myocn.net/what-is-intercessory-prayer/

Η δύναμη του intercessory προσευχή και ότι δεν θα προσευχηθώ για τους Αγίους, αλλά μάλλον να προσευχόμαστε μέσω των Αγίων.# Myocn
http://myocn.net/what-is-intercessory-prayer/

Μεταφράστηκε από τα Αγγλικά

What is Intercessory Prayer?

Today's devotion teaches the power of intercessory prayer and that we do not pray TO the saints, but rather we pray THROUGH the saints.

MYOCN.NET

Αρέσει σε 2592 σχόλια41 κοινοποιήσεις

Μου αρέσει!ΣχολιάστεΚοινοποιήστε