Απ' τον Μάϊο του 2006, έως τώρα, τί άλλαξε στην Ζωή σας;

Απ' τον Μάϊο του 2006, έως τώρα, τί άλλαξε στην Ζωή σας; (Κλικ)

Νέα ερώτηση στο Δεύτερο Ιντερνετικό Λεύκωμα.
Συμπληρώνει όποιος θέλει.
Δυστυχώς, δεν γίνεται να έχω ανοιχτά τα σχόλια! Πέφτουν βροχή τα σπαμ, αλλά σπαμ με σπαμ, διαφέρουν, για να εξηγούμαι!
Το είχα κατά νου, η μέρα με πήγε κι εκεί, σε έναν πρόλογο του παλιού.

Ας τον κάνω κόπυ, κι αν μ' αφήσουν οι διακοπές ίντερνετ, αργότερα, θα συμπληρώσω κι εγώ.
Μπορεί να συμπληρώσει όποιος θέλει, αν θέλει να εκτονώσει τις στιγμές του, κι όχι για να με βρίσει ή να με προσβάλλει.
Δε χρειάζεται να έχετε blog για να γράψετε. Το μπορεί, οποιοσδήποτε αναγνώστης.
Τα σχόλιά σας δεν φαίνονται, γιατί θα περιμένουν έγκριση, μέχρι να τα δω. (Πάλι, δυστυχώς!)

Τετάρτη, 22 Οκτωβρίου 2008

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ

Ένα λεύκωμα για σας

Στο τελευταίο βιβλίο που εξέδωσα μόνη μου, τον Ιανουάριο, γράφω μεταξύ των άλλων:* * * * * * *

..... Όλοι μας ξέρουμε ότι η ζωή μας αποτελείται από άπειρες στιγμές.
Η κάθε μας στιγμή ζωής είναι ανεπανάληπτη και μοναδική. Κάποιες απ΄ αυτές τις στιγμές, εμείς οι άνθρωποι τις αποθανατίζουμε με φωτογραφική μηχανή, με βιντεοκάμερα, άλλες τις κρατάμε φυλαγμένες για πάντα στην μνήμη μας, άλλες απ' αυτές τις συζητάμε με τους γύρω μας, άλλες είναι ανομολόγητες, άλλες τις καταγράφουμε στο χαρτί.Εγώ είμαι πολύ της φωτογραφίας, αλλά πολύ περισσότερο του γραπτού. Απ΄ την Πέμπτη Δημοτικού είχα έντονα την ανάγκη επικοινωνίας κι άρχισα να έχω λεύκωμα. Μάλιστα το πλήρωσα ακριβά γιατί το έμαθε ο δάσκαλός μου και έγινε χαμός στο σχολείο. Το χαστούκι «πήγε σύννεφο» που λένε.

Όμως, ήταν άλλες εποχές τότε. Ήμασταν αθώα παιδιά. Αντιγράψαμε εγώ και οι φίλες μου ένα λεύκωμα από μεγάλες κοπέλες που έπεσε στα χέρια μας. Αργότερα μάθαμε τι σήμαιναν τα λόγια που αντιγράφαμε και τώρα που τα θυμάμαι γελάω.Παράδειγμα, ενώ το τετράδιο ήταν δικό μου, η ξαδέλφη μου αντέγραφε τα λόγια της «κτήτωρ» κι εγώ αντέγραφα τα λόγια ενός αγοριού - Καζανόβα τότε ? που υπέγραφε με το ψευδώνυμο «Φιφή»!

Αργότερα στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο είχα μάθει καλά την τέχνη και απέκτησα τουλάχιστον δέκα λευκώματα. Παρόλο που έγραφαν τα ίδια παιδιά, εγώ έβρισκα πάντα τον τρόπο να πρωτοτυπώ και να ανανεώνω τις ερωτήσεις, ώστε να τους προκαλώ το ενδιαφέρον και να ξαναγράφουν στο καινούργιο.Έτσι, μάθαινα τα μυστικά τους ή τα όνειρά τους, αλλά κυρίως μου κρατούσαν συντροφιά τα βράδια, γιατί δεν είχαμε τηλεόραση τότε και πολύ αργά αποκτήσαμε και ράδιο.

Το φθινόπωρο όμως του 2005, παρά τα τόσα μέσα μαζικής ενημέρωσης γύρω μας, εφημερίδες και περιοδικά εγώ, παρά την ηλικία μου, ένιωσα πάλι την ανάγκη του λευκώματος.Έτσι, πήγα σε ένα βιβλιοπωλείο και αγόρασα ένα τριανταφυλλένιο λεύκωμα, έγραψα ερωτήσεις, τις απάντησα και μετά, τι ;Ποιος άλλος θα συμπληρώσει αυτές τις άχαρες λευκές σελίδες; Η οικογένεια μου, οι συγγενείς μου, οι γνωστοί μου, οι μετρημένοι φίλοι μου; Δεν μου φτάνει, αλλά και να μου έφτανε, δεν γράφουν.Ένας ψυχολόγος θα έλεγε - ίσως - ότι παλιότερα ήμουν δικαιολογημένη. Τώρα δεν ξέρω τι θα πει....Ίσως με κατατάξει στην κατηγορία της «μοναξιάς» και της «αποξένωσης» της εποχής μας.Ίσως διαγνώσει «ανωριμότητα» και μου συστήσει κάποιο θαυματουργό χαπάκι.Ίσως με πει «αθεράπευτα ρομαντική».... Γι΄ αυτό όμως, δεν θα δεχτώ ποτέ την θεραπεία.* * * *

Αυτά έγραψα τότε. Αυτό το τριανταφυλλένιο λεύκωμα, έχει μείνει άδειο ακόμα.Σκέφτηκα λοιπόν κάτι άλλο. Να κάνω ένα λεύκωμα μαζί σας. Έτσι, θα το εκτυπώσω, και θα έχω ένα λεύκωμα σ΄ αυτή την ηλικία (46) που είναι το μεράκι μου.(Οι «μεγάλοι» γύρω μου το βρίσκουν παιδικό και υπερβολικό. Εσείς τι λέτε;)Εγώ όμως, πάντα θα νιώθω παιδί και θα το κάνω. Έτσι θα δω αν υπάρχουν και άλλα παιδιά γύρω μου κι ανάλογα θα προσγειωθώ ή θα πετάξω!Όποιος θέλει σχολιάζει. Μόνο που δεν ξέρω πώς να το αποδώσω σωστά στο μπλογκ. Δεν πειράζει όμως, ότι καταφέρω. Σας έχω εκπαιδεύσει άλλωστε στα πειράματά μου.....
Πάμε λοιπόν. Ας ξεκινήσουμε. Για να δούμε τι θα δούμε......

Βάλτε τις μάσκες σας
Τι είναι λεύκωμα;
Είχατε λεύκωμα;
Το νοσταλγείτε;
Θέλετε να συμπληρώσετε στο λεύκωμά μου;
(Ευχαρίστως ή αγγαρεία; Την αλήθεια!)