Συνάντησα
κάποτε, όταν ήμουν ακόμα φοιτήτρια, ένα δάσκαλο -ισπανός ήταν. Τον
ρώτησα πώς καταλάβαινε αν ένα παιδί είναι έξυπνο, ποιό ήταν το κριτήριο
του. "Το κριτήριο είναι πάντα πόση αλήθεια μπορεί να σηκώσει", μου είπε
αμέσως. "Και μετά, πόσο γρήγορα θα φύγει από τη γοητεία μου. Όπως ξέρεις
φαντάζομαι, πρέπεις να χάσεις το δάσκαλο για να βρεις τον εαυτό σου.
Και πρέπει να έχεις σπονδυλική στήλη γερή για να χάσεις εκουσίως το
δάσκαλό σου".
Έτσι αποφάσισα να γίνω δασκάλα. Δεν ήξερα ακόμα τι δασκάλα, αλλά αυτό είχε ελάχιστη σημασία.
Έτσι αποφάσισα να γίνω δασκάλα. Δεν ήξερα ακόμα τι δασκάλα, αλλά αυτό είχε ελάχιστη σημασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πες το!